مرحوم نامجو :: خیریه حمزه سیدالشهداء(ع) طرقبه

مفاخر طرقبه – استاد علی باغبانباشی – بخش سوم؛ همراه با تختی و باغبانباشی؛ دو نابغه ایرانی

دو یار صمیمی ، دو قهرمان ملی

مرحوم تختی ۱۰ سال بعد از من وارد عرصه ورزش شد. ما در اردوها و مسافرت های زیادی در کنار هم بودیم. تختی به حقیقت الگوی اخلاق بود. من روزهای زیادی از او گذشت و مردانگی دیدم و آموختم. رفتار و کردار شایسته او باعث شده بود که نه تنها محبوب هم وطنانش باشد بلکه خارجی ها در مملکت های بیگانه هم به او احترام می گذاشتند. یادم هست در المپیک ها که شرکت می کردیم، تعداد زیادی از مردم کشورها فقط برای دیدن او به محل اقامت ما می آمدند و دیدار او و گرفتن چند خط یادگاری را افتخار می دانستند. او هم با تواضع و غیرت ایرانی اش آنها را بیش از پیش مجذوب خودش می کرد.

تختی؛ جوانمردی که نمی خواست کسی را دلگیر کند

سال ۱۳۳۵ برای حضور در المپیک ۱۹۵۶ اردوی تدارکاتی داشتیم. در بین کلاس ها، یک کلاس زبان بود که همه باید شرکت می کردند. یک روز سر کلاس بودیم و مرحوم تختی و مرحوم نامجو هم حضور داشتند. نامجو با بغل دستی اش صحبت می کرد. مرحوم تختی به او تذکر داد ساکت باشد تا بقیه هم از درس استفاده کنند. همین مسئله باعث درگیری لفظی بین آن ها شد.

در خوابگاه من و تختی کنار هم بودیم . آن شب تختی تا صبح بیدار ماند و ناراحت بود. دلیل ناراحتی اش را پرسیدم گفت: من از اینکه باعث رنجش نامجو شدم ناراحتم و تا او را راضی نکنم آرام نمی شوم.

صبح روز بعد از اردو خارج شدم. دو جعبه شیرینی خریدم و تختی و نامجو را آشتی دادم. تختی جوانمردی بود که نمی خواست کسی از او دلگیر باشد.

زلزله بویین زهرا و تختی

روز نهم شهریور ۱۳۴۱ شمسی زلزله ای به قدرت ۲/۷ ریشتر شهرستان بوئین زهرا در جنوب استان قزوین را لرزاند. این زلزله موجب ویرانی کامل شهر و تمام روستاهای اطرافش شد. آن روزهای سخت یادم هست که مردم با چه عشق و علاقه ای به ندای پهلوان محبوبشان لبیک گفتند و به راستی هم که پهلوان تختی حماسه آفرید. او در قالب و کسوت ورزشکار ملی، سوار بر کامیون شد و از چهارراه ولی عصر امروزی تهران با چند کامیون دیگر شروع به حرکت کرد. مردم با دیدن او سر از پا نمی شناختند و او را در جمع آوری اعانه یاری می رساندند.

پهلوان تختی معتقد بود که مردم جنوب شهر خود به خود کمک رسانی می کنند و باید جمع آوری اعانه از شمال شهر تهران باشد. بعد از جمع آوری اعانه هم با اینکه با فشار دولت برای تحویل آنها روبرو بود، پافشاری کرد و خودش به منطقه زلزله زده رفت و اعانات را به دست مردم رساند.

پرداختی اش را به نیازمندان می بخشد

مرحوم تختی به عنوان پهلوان کشور، ماهیانه دوهزاروپانصد تومان حق سفر و المپیک می گرفت که این مبلغ را به پنج خانواده حواله می کرد و خودش استفاده نمی کرد. چند تا دانشجوی بی بضاعت هم بودند که تختی خودش هزینه تحصیلشان را پرداخت می کرد. او برای مال دنیا ارزشی قائل نبود و مناعت طبع بلندی داشت.