به نام خداوند مهربانی، که ما را برای شناختن آفرید. خدایی که در همین نزدیکی است. خدایی که ما را بهتر از خودمان می شناسد و برای لحظه لحظه ی ما حکایتی را تدارک دیده است. خدایی که به ما آموخته است لحظه لحظه ی زندگی مان را برای تغییر و تحول بسازیم و ایمان بیاوریم که می توانیم متفاوت باشیم و دوباره شروع کنیم و دوباره برای فردا و به سمت افقی تازه گام برداریم. حقیقت این است که شهید حسین جمعی را بسیاری نمی شناسند و بسیاری دیگر گمان می کنند او را می شناخته اند. در هر دو صورت، شخصیت واقعی این شهید بزگوار که در گمنامی، سرداری شکوهمند بوده است، همیشه پنهان خواهند ماند. مردی که اسطوره راز آلودی بوده است و هرگز کسی به خوبی او را نشناخته است. شهید بزرگواری که هرگز نخواسته حتی بعد از شهادتش راز های زندگی اش برای مخاطبان آشکار شود. به همین خاطر است که مادرش را خیلی زود با خود به ملکوت می برد و بزرگ ترین منبع اطلاعاتی مرا می گیرد. شهید جمعی، دو برادر و سه خواهر بزرگوار دارد که من توانستم تنها با یکی از آن ها گفت و گو کنم. شخصیت متفاوت و راز آلود شهید جمعی باعث می شد بیشتر منابع من از توضیح درباره ی روحیات و شخصیت وی عاجز باشند. حقیقت این است که حسین جمعی ساکن کوچه ی آسیا، با حسین جمعی(ابوالفضل خوش بیان)، مسئول محور بارزان عراق، خیلی فرق داشته است و زمانی که قصه ی رشادت هایش برای همشهریانش بیان می شود، همه با حیرت به این داستان ها گوش فرا می دهند. عده ی معدودی از بچه های طرقبه، آن هم در حد محدود و صرفاً در دوران مسئولیت شهید جمعی در پدافند هوایی غرب کشور، با فعالیت های او آشنایی داشته اند و زمانی که به عنوان مسئول محور بارزان به آن منطقه اعزام می شود، همین ارتباط هم قطع می شود و دیگر کسی از حوزه ی جان فشانی شهید جمعی خبر ندارد. جز هم رزمانش که کمتر طرقبه ای هستند و بیشتر کُرد و... .
به هر حال، اگر این کتاب با وجود این محدودیت ها به نتیجه رسید و حالا در منظر نگاه شما قرار دارد، با لطف بی دریغ کسانی بود که هرگز حمایتشان را از خاطر نمی برم. همسر مهربان شهید جمعی، سرکار خانم محمودی، که با وجود زندگی سه ساله با شهید، کمتر توانسته بود با آرامش از محضر شهید بهره ببرد و زندگی خود و فرزند عزیزشان را وقف راه او کرد تا آرزوهای سبز و جاودانه اش تحقق یابد. بزرگانی چون باقر مهدیان، سید محمود محمودی و حسین جلایر که رفقای نزدیک شهید جمعی بودند و با وجود گذشت دوران مدید از آشنایی، همه ی تلاش خود را برای به نتیجه رسیدن این اثر به کار بستند. عزیزان مهربانی چون آقایان محمد مهدیان، محمد مصور، رضا جمعی، سیدرضا پور موسوی و حسن جمعی و هم رزمان شهید، آقایان ورنیک، سبحانی و میرزایی که خاطرشان مرا در رسیدن به درک قریب و درستی از شهید، یاری کرد. حقیقت روشن این است اگر لطف مهربانانه ی برادر عزیزم جناب سرهنگ احراری، مدیر کل حفظ آثار و نشر های ارزش های دفاع مقدس خراسان رضوی و برادران عزیزم سید علیرضا مهرداد، سید سعید موسوی و بهروز رحیمی نبود(این بزرگان هم درجات بالایی دارند؛ ولی ذکر نمی کنم. چرا که به همان برادری، بیشتر افتخار می کنم.)، هرگز در این زمان محدود، این اثر به چاپ نمی رسید و به محضر مبارک شما دخیل نمی بست. امیدوارم وقتی این کتاب را می خوانید، از شهید جمعی و پدر مرحوم من هم با صلواتی یاد کنید که هر دو ساکن کوچه ی آسیا بودند.
این کتاب، تنها به این خاطر به اسم«باغ ماهی ها» مزین شده است که برای ماهی هایی نوشته شده که در برکه رشد یافته اند و درک درستی از دریا ندارند. ماهی هایی که در معرض انواع حوادث قرار دارند و هر آن ممکن است مسموم شوند، صید شوند و یا از بی آبی تلف شوند. بیایید هوای ماهی ها را داشته باشیم. بچه های ما نیازمند آبی زلال و پاک اند. آن ها نه ماهی سیاه کوچولو هستند و نه کوسه های وحشی. آن ها همان ماهی های قزل آلا هستند که گوشت تنشان برای بعضی خیلی لذیذ است!
منبع: کتاب "باغ ماهی ها" – داستان هایی واقعی از زندگی شهید حسین جمعی – مسئول محور برون مرزی بارزان عراق / نویسنده: قاسم رفیعا / ناشر: توس گستر
