مفاخر طرقبه – شهدای طرقبه – بخش چهاردهم کتاب باغ ماهی ها – خاطرات شهید حسین جمعی
حسین آقا نگاه کن! اون ستاره که داره می درخشه، تویی! اون دوتا که کنار هم اند. اونی که سوسو می زنه، منم. گفته بودی می آم. من باور نکردم. هرچند که دیگه حالا حق ندارم باور نکنم. من که زیاد با تو نبودم که باور کنم همیشه با منی. دیگه دارم فکر می کنم بین اون حسین آقا که توی اون چند ماه دیدم، با این حسین آقا که یک عمره دارم باهاش زندگی می کنم، خیلی فرق وجود داره. تو بگو کدومش واقعی ترن. تو هم نگی، من می دونم این یکی واقعی تره. من همه ش حسش می کنم. همه ش سایه ی مهربونشو و روی دوشم احساس می کنم. همه جا هست و توی هر موقعیتی.
یادته اون روز توی حرم، اون حدیث زیبا از امام رضا(ع) که «در مقابل مشکلات و گرفتاری ها صبور باشید»؟ و اون شبی که اومدی به خوابم و من انگشتتو محکم گرفتم و قسمت دادم که باید بگی چی به درد آدم می خوره و تو خیلی آروم و آهسته توی گوشم نجوا کردی که: «مگه امروز توی حرم اون حدیثو نخوندی؟ تو خودت می دونی. به نگاهت اعتماد کن».
آه حسین آقا! من هیچ احساس تنهایی نکردم. همیشه تو با منی؛ مثل همیشه که با من بودی؛ مثل وقتی برای زهرا خواستگار اومده بود و جواب نمی داد. حتی منم هر چی می گفتم، فقط می گفت: «بابا باید اجازه بده».
من یک لحظه شک کردم. گفتم نکنه تو نیای. نکنه اینا همه خوابه و من خیالاتی شدم. اما وقتی توی عروسی زهرا شرکت کردی و با یه عطر بهشتی اونا رو متبرک کردی، نه من و نه هیچ کس دیگه نمی تونه بگه حسین آقا اینجا نیست. حالا نه من، نه زهرا، نه آقا رسول، نه در و دیوار این خونه، هیچ کدوم نبود تو رو احساس نمی کنیم. تو همیشه اینجایی. مثلاً الآن رو به روی من نشستی و داری دونه های تسبیحو نگاه می کنی و ذکر می گی.
صبح اذون می گی، هم صدا با موذن پیر شهر. کبوترات هر روزی پشت بوم خونه پرواز می کنن. یه روز یاکریم می آد روی ایوون لونه می کنه، یه روز گنجشک به شیشه ی خونه نوک می زنه، یه روز چند تا پروانه با هم روی سر زهرا می رقصند، یه روز... . این همه تو اینجایی. خیلی بیشتر از وقتی که مثلاً بودی!
بی بی همیشه تا یه شب پره می اومد تو خونه، می گفت: «آزارش ندید. شاید روح حسین آقا باشه...».
حالا هر روز و هر دم تو اینجایی. یک بار به شکل یک قاصدک، یک بار به شکل نسیم، یک بار به شکل خواب، یک بار به شکل اون درویش که صداش بوی ملکوت می داد، یک بار به رنگ صدای یک موذن پیر، و یک بار به شکل یک پرستو که بالش شکسته بود. تو همیشه اینجایی. همیشه.
منبع: کتاب "باغ ماهی ها" – داستان هایی واقعی از زندگی شهید حسین جمعی – مسئول محور برون مرزی بارزان عراق / نویسنده: قاسم رفیعا / ناشر: توس گستر
